Çıkmaz sokak yakalandın hissiyat,
kaldırım taşları çok soğuk bu aralar,
çıplak yüreğim yürüyemez artık yolunda,
eriyor o muktedir ışıklar altında,
mizahımın kasveti kararttı ömrümü,
eski sokaklar ağlıyorlar ezele,
siniyor karanlığın o şehveti gönüle,
unutulmuyor acıların kat kat darbeleri,
sarıyor matineleri bitmeyen sancılar gibi,
aşkın güneşine sığınan umutsuz beşerler,
yıkanıyor ahmak ıslatan o ateş yağmurunda,
çiziyor bütün sınırlarını uslanmaz ruhuna,
sergiliyor en yüksek perfonmansını kahroluşta,
bekliyor bir güneşin yeniden doğuşunu,
saklanıyor umut dolu sancakların altına,
zorluklara doğru koşuyor devrimsel girdaplarda,
kaldırıyor kurduğu setlerin illetini,
bitiyor ahir zamanın her kıtasında,
doğruluyor benlikler fırtınasının lodosuna,
adlar beğendiriyor 2 kulakçıklı organına,
adalar kuruyor sevginin kutsallığında,
ve kaybediyor acımasız insanların kursağında,
işte hayatın anlam bulamadığı bu hazlarda,
türüyor kahır olan kalp kırıntıları ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder