Ahir zaman kavruluyor güneşten tepside,
Kokuyor acının en pis harmanı bu nezarette,
İlk ışık vardı sonrasında yıl'ışıklar toplaştı,
Gömseler nefsimi kalkar toprağın nefreti,
Ne külfettir ki tahta kurdu gibi yer bitirir bu zinneti,
Doymayan akrostij yüklü insanlık abidesinde,
Yolculuklar başlar adalet ütopyasının kısmetine,
Uzuvlarını hisseden ademin cebelleşme ikramı,
Mahvettirir paranın o küçük şevki ile hasreti,
Zevkler zevcen olur hilkat garibesi kalbinde,
Tekme tokat girerler o saadetine nasip,
Tınlamaz artık korkunun hükmü kalbi,
Kaldırır bütün pembe tozun azmini,
Süsler karanlığın muktedirliği ile kasveti .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder